Ц. Хулан "Я – Белая Тара"
Перевод/орчуулга: Сүрэн
Нямсүрэн стал Ситатапатрой,
Наранцацралт стал Гухьясамаджа Тантрой,
А позже, незаметно я –
Стану Белой Тарой!
Казалось мне – мир прозрачен, будто выстоян на росе,
И не поладила с теми, кто стихами не говорит.
Раньше всех, меня жалея, плачет мама,
И женщин всех покровительницей
Я стану Белой Тарой.
Из перламутровой амфоры неиссякаемой
Мать орошает свои цветы – своих детей.
Но цветы, что вырастила мать любовью равною,
Качаются все в стороны разные и я, недоумевая,
Стану Белой Тарой.
В восемнадцать лет, как песочную мандалу, смела мать свою юность,
И рассеяла по камням, по дорогам ближним и дальним.
За заблуждения чад своих непутевых
Долг отдала богам, засеребрив косу черную,
И сие заметив, я,
Стану Белой Тарой.
Надеялась я – каждое сущее поклонится матери своей,
Но оказалось, утонули они в океане желаний и не до матери им совсем.
И каплей ничтожною я, скитаюсь в тех волнах тоже,
Но упорствуя, все же,
Стану Белой Тарой...
Слившись, как дождь многодневный с миром этим,
С жребием человеческим я простилась,
Против воли, того не желая.
Но вернусь я, прощения попросив у птиц небесных,
Что хотя и безгруды, детей растят.
И благословения попрошу у змей земных,
Что хотя и безноги, к малышам спешат!
Возвращаться я буду вновь и вновь,
Пока мир не разрушится, пока горы синие не обрушатся,
Пока степи шелковые не стерутся в прах!
Матерей мириады поколений добрых
В объятиях хранят детей своих милых,
Чтобы не пугал их вид неведомых духов,
И не страшил их грохот невидимых драконов.
Вернусь лишь тогда, когда матери единственной хотя бы,
Станут люди воздавать – любовью за любовь.
А я и ныне и после буду всегда
Белой Тарой!
Ц.Хулан
"Би Цагаан Дарь Эх болно"
Нямсүрэн Цагаан Шүхэрт болсон
Наранцацралт Сандуйн жүд болсон
Намуухнаар хожмоо би
Цагаан Дарь Эх болно оо!
Шүүдрээр нэрсийм шиг тунгалагхан гэж хорвоог би санасийм
Шүлгээр бус өөрөөр ярьдагтай нь хэл амаа олсонгүй
Бүгдийн түрүүнд ээж минь л өрөвдөж сэм уйлаад болохгүй нь
Бүсгүй амьтныг ачилдаг
Цагаан Дарь Эх болно оо
Хоосрошгүй танан бумбанаасаа цутгаж
Хонгор ижий үрс үрсээ цэцэг шиг ургуулдаг байтал
Хонгор ижийн тэнцүүхэн ургуулсан тэр цэцгүүд
Хотлоороо яагаад нэгэн зүгт найгадаггүй юм гэж гайхахдаа би
Цагаан Дарь Эх болно оо
Арван наймтын идэр цогцоо жинсрэгийн элс шиг нурааж
Алс ойртоо одох харгуй, чулуу бүхэн дээр цацаж зулсныг,
Алмай үр биднийхээ эндүүрэл эндүүрлийн шанд
Алдаршингуй хар гэзгээ мөнгөөр цувиж бурханд өр төлснийг
Анзаарсандаа би
Цагаан Дарь Эх болно оо
Шагжтивийн хамаг амьтан эхдээ мөргөнө гэж би горьдсийм
Шандуурлын далайд живсэн хүмүүс ижийтэй манатай явдгийм байна
Шалдрайхан дусал би ч тэдэн дунд хөвж л яваа
Шаралхсандаа би
Цагаан Дарь Эх болно оо…
Дунд нь бороо шиг орж холилдсон
Дунгуй орчлонд хүнийхээ төрлөөс
Дуртайдаа би салаагүй юм шүү
Дэлэнгүй ч үрээ тэжээх шувуунаас
Уучлал гуйгаад би эргэж ирнэ
Дэгдэх хөлгүй ч үрдээ яарах могойноос
Адис аваад би эргэж ирнэ!
Үйзэн цэнхэр уулнаас туурь үлдэж
Үйтэн хуар талаас буурь хоцорч
Дэлхий нурахаас өмнө би олон олон ирнэ!
Тэмтэрч үзээгүй лусын бараа,
Тэнгэрт үзэгдээгүй луун дунаас ч цочоохгүй гэхдээ
Тэврээсээ үрээ салгах дургүй
Ялгуун ялгуун тэрбум байтугай
Ядаж ганцхан өөрийн ээжийн ачийг хариулсан
Энэ л цагт би эргэж ирнэ
Энэнээс наана, түүнээс цаана
Би цагаан Дарь Эх байна аа!